Sunday, March 29, 2009

ခ်စ္ျခင္းသည္လည္း ခ်စ္ျခင္းမဟုတ္ေလေသာအခါ

တေန႔တေန႔ အေသးအဖြဲကိစၥေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္။
မပိတ္ဘဲ မွိတ္မွိတ္သြားတဲ့မီးတိုင္ကို
လင္းေအာင္ျပန္လုပ္ရတာက အႀကိမ္တရာမက
“ငါဘာေကာင္လဲ” လို႔ စဥ္းစားအေျဖထုတ္တာက
အႀကိမ္တေသာင္းမက …
လူတေယာက္အသက္ရွင္ေနတဲ့ရက္ေတြမွာ
ထပ္ခါထပ္ခါ လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ေတြက
အသက္ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ တကယ္လိုအပ္တာလား …
ထမင္းစားေရေသာက္ကိစၥေတြေလာက္အတြက္သာ
ေန႔တဓူ၀အသက္ရွင္သန္ခဲ့ၾကရင္
ဒီကဗ်ာကို ဒီ VAIO ေပၚမွာ ေရးဖြဲ႔ဖို႔ေတာင္ အခြင့္ရမွာမဟုတ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ဒီကဗ်ာက မုန္းခ်င္းဖြဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္ထက္ ဘာမွပုိမထူးလာ။
ေဟာ … မိွတ္သြားၿပီ …
ေဟာ … လင္းလာၿပီ …
ေဟာ … မွိတ္သြားျပန္ၿပီ …
ေဟာ … ျပန္လင္းလာျပန္ၿပီ …
မွိတ္လိုက္ လင္းလိုက္ လူ႔ဘ၀ …
ဒီစကၠန္႔ေတြၾကားထဲမွာပဲ
ခ်စ္တဲ့ညီက မၾကာခင္မွာ “ငါဟဲ့ အုိဘဲ့ေယာက္်ား” လို႔
ေႂကြးေက်ာ္ဖို႔အခ်ိန္ ေရာက္လာေတာ့မယ္ …
ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က
အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ …
ကိုယ္ေတြကို မသိတာေတြ ျမင္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့၊
အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ …
ကိုယ္ေတြကို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ရွာရွာေဖြေဖြ သိေစခဲ့တဲ့။
အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ …
ကိုယ္ေတြကို တသက္စာရွာမေတြ႔ႏုိင္မယ့္တရားေတြျပခဲ့တဲ့၊
ကိုယ္ခ်စ္ေနဆဲ ပင္လယ္ဓားျပႀကီးတေယာက္က
Bond အေခြၾကည့္ၿပီး အေတြးသစ္ရ ကဗ်ာဖြဲ႔။
ကဗ်ာေကာင္းေကာင္းမဖြဲ႔တတ္တဲ့လူကလဲ
ဖြဲ႔တတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ …
စာေကာင္းေကာင္းမေရးတတ္သူကလဲ
ေရးတတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ …
ပန္းခ်ီေကာင္းေကာင္းမဆြဲတတ္သူကလဲ
ဆြဲတတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ …
သီခ်င္းေကာင္းေကာင္းမဆိုတတ္သူကလဲ
ဆိုတတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ …
အခ်စ္ေကာင္းေကာင္းမခ်စ္တတ္သူကလဲ
ခ်စ္တတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ …
အေဆာင္အေယာင္နဲ႔
အေယာင္ေဆာင္တာေတြကိုပဲ
တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေနတဲ့ကမာၻ …
အျပင္မွာမိုးရြာေနတယ္ …
ခ်စ္သူက မအားဘူး …
အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္က အသံအရမ္းျမည္တယ္ …
မနက္ျဖန္ ေဆးသြားယူရမယ္ …
ဘီယာခြက္ထဲမွာ ဘီယာကုန္သြားၿပီ …
နာရီက ၈ ခ်က္ျမည္တယ္ …
အိမ္ကိုဖုန္းေခၚရမယ္ …
ေမေမနဲ႔စကားေျပာရမယ္ …
ကံေကာင္းရင္ ေဖေဖနဲ႔လည္းေျပာရမယ္ …
ညီမေလးနဲ႔စကားေျပာရမယ္ …
ညီမေလးရဲ႕သမီးနဲ႔ စကားေျပာရမယ္ …
အေသးအဖြဲေတြကိုညည္းေငြ႔ရင္း
စေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာ …
အေသးအဖြဲေတြကိုခ်ီးေျမႇာက္ရင္း
အဆံုးသတ္ပါတယ္။ ။

Thursday, March 19, 2009

အေဟာင္းမ်ား (တစ္)

ဒီဘေလာ့ဂ္ကို တဲခနိကပိုင္း အဓိကစလုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ညီေတာ္ေမာင္က ေျပာလာတယ္။ ဘာအသစ္မွမတင္ဘဲ ဒီေလာက္ ၾကာၾကာေနတာ မေကာင္းဘူးတဲ့၊ အတုိေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ တင္သင့္တယ္တဲ့။ ကုိယ္ကလည္း တခုခုတင္ဖို႔ စိတ္ကူးေပၚလာလိုက္၊ ဆံုးေအာင္ မေရးျဖစ္ တာနဲ႔ပဲ မတင္ျဖစ္လိုက္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တရက္ ေရာက္သြားလိုက္နဲ႔၊ ဒီေန႔ေတာ့ အသစ္မတင္ျဖစ္ရင္ေတာင္ ေရးထားခဲ့ဖူးၿပီးသား အေဟာင္းေလးေတြ ျပန္တင္ရင္လည္း မဆိုးပါဘူးဆိုၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ေနာက္ဆံုး တင္ခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ကေနဆိုရင္ တလေက်ာ္ေတာင္ ၾကာသြားတာပဲ။ ရွက္လိုက္တာဆုိတာ။ စတုန္းကေတာ့ မိုးလားကဲလား၊ မီးကိုစေတြ႔ခဲ့တဲ့ ကမာၻဦးလူသားလို … ေတာ္ပါေသးတယ္ေလ၊ ဒီဘေလာ့ဂ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ လူအမ်ားႀကီး မသိေသးလုို႔။
အခုလည္း နဂို စိတ္ကူးအတိုင္းပါပဲ။ အသစ္မေရးျဖစ္ေသးတဲ့အတူတူ အေဟာင္းပဲ တင္လိုက္ ပါတယ္။ ၂၀၀၇ တုန္းကဆိုေတာ့ သိပ္အေဟာင္းႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အေဟာင္းေတြတင္မယ္ဆိုေတာ့လည္း ကဗ်ာကိုပဲ အရင္တင္ခ်င္ျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေရးထားၿပီးသား ကဗ်ာေတြထဲက စကာတင္လုိက္ေရြးေတာ့ ႀကိဳက္တာ တခုမွကို မေတြ႔ဘူး။ ကိုယ္ေရးတဲ့အခ်ိန္က ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ပရိသတ္ေတြကို အားေတာင္နားမိတယ္၊ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ လည္း ရွက္စိတ္၀င္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္မွာပါထားဖူးၿပီးသားဆိုတဲ့ ေအာက္ေျခမွတ္စု မပါတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကို သြားေတြ႔တယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၆ ရက္ေန႔က ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာ။
မိဘဆုိတာ ကိုယ့္သားသမီးကို ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး က်ဳိးက်ဳိး ကန္းကန္း ခ်စ္တာပဲတဲ့။ ကိုယ္ေရးခ့ဲတာပဲ၊ ခုခ်ိန္မွာ ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ကိုယ္ေရးခဲ့တယ္ဆုိတာကိုေတာ့ လက္ခံရမွာပဲ။ လာတဲ့သူေတြကို အေကာင္းစားေလးေတြနဲ႔ ဧည့္မခံႏုိင္တဲ့အတြက္ေတာ့ ၀မ္းနည္းပါတယ္။

“ေလာက ေကာင္းကင္ ပင္လယ္ ခ်စ္ျခင္း”
• ခ်စ္တယ္ … သိပ္ခ်စ္တယ္ …
ေလာကဟာ ခ်စ္စရာကြဲ႔
သိပ္ကိုခ်စ္တယ္။
• အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ …
မႏူးမနပ္ေကာင္ေလးတေယာက္
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အႏုပညာကို
ရွာေဖြခဲ့သတဲ့ကြယ္။

• တခါတခါ ေကာင္းကင္ဟာ ျပာ
တခါတခါ မျပာ့တျပာ
တခါတခါက်ေတာ့
မြဲျပာ။
• မဟုတ္ေသးဘူးဗ်ာ
ခင္ဗ်ားဟာ က်ေနာ့္အေပၚမွာရွိတာ
ျပာမယ္ဆိုျပာ ၀ါမယ္ဆို၀ါ
မျပာ့တျပာ မ၀ါ့တ၀ါ
ခင္ဗ်ား မဟုတ္က ဟုတ္က မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ။
• တခါတေလက် ပင္လယ္က ႏုရြ
တခါတေလက်ေတာ့ ထႂကြ
ဆူနာမီတဲ့ နားမလည္ႏုိင္စရာ
ပင္လယ္ျပာ။
• မဟုတ္ေသးဘူးဗ်ာ
ခင္ဗ်ားဟာ ပင္လယ္ပါ
က်ယ္ေျပာကာ လွပတာ
ဘာေၾကာင့္ ခုလိုရက္စက္
ခင္ဗ်ားမို႔ လုပ္ရက္ေလတာ။

• ခ်စ္တယ္ … သိပ္ခ်စ္တယ္ …
ေလာကဟာခ်စ္စရာကြဲ႔
သိပ္ကိုခ်စ္တယ္။
• ဒီလိုနဲ႔ပဲ
မႏူးမနပ္ေကာင္ေလးတေယာက္
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အႏုပညာကိုရွာေဖြရင္း
မိုးလင္းခဲ့သတဲ့ကြယ္။ ။

ဒီကဗ်ာကို ေရးခဲ့တဲ့အခ်ိန္က ဘယ္လို လံႈ႔ေဆာ္မႈနဲ႔ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ ေတာ့ စဥ္းစားလို႔ကို မရေတာ့ဘူး။ အင္းေလ … အဲဒီလံႈ႔ေဆာ္မႈဆိုတာကလဲ တကယ့္အစစ္ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာကိုး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန႔ေတာ့ ေက်နပ္စရာတခုရပါတယ္။
ဘေလာ့ဂ္မွာ ပုိ႔စ္အသစ္ တင္ႏုိင္လို႔ပါ။